Al eerder vertelde ik over mijn vader die een rode kool verhuist van de Hoge Hilweg naar de Herenstraat. Van het 'onmogelijke houten kruiwagentje' bestaat zelfs nog een foto:
Dit blonde ventje is mijn vader. Dat zou je niet zeggen als je hem nu ziet (hier met tante Catherien). Nu een beetje duivenblond misschien, maar daartussen hartstikke donker.
|
foto: Zeeuws Archief |
Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt wordt het strand spergebied. Van één inkomen kan het gezin niet rondkomen. Daarom begint oma Martina een kruidenierswinkel. Daarvoor moet zij wel haar middenstandsdiploma halen. Het leuke is dat dit diploma bewaard is gebleven.
Wat een cijferlijst zeg. Helemaal als je bedenkt dat oma de opleiding doet terwijl zij én een gezin én een winkel bestiert.
De winkelvoorraad bevat bij overname, zo gaat het verhaal, één kilo zout en een pak natte vloeitjes. Moet je daar nu om lachen of om huilen?
Rubia Tinctorum, meekrap, is eeuwenlang in Zeeland gekweekt. Getuige hiervan zijn de meestoven die her en der nog in de provincie zijn te vinden. In een meestoof worden de wortels van de plant gedroogd en tot stukjes of poeder vermalen. De pigmenten in meekrap geven de typisch oranje-rode kleur aan vezels.
|
foto: wikipedia |
Meekrap wordt in Zeeland al vanaf de 12e eeuw gekweekt. Bodem en klimaat zijn hier ideaal voor de meekrapplant. De 'Krabbenkreek' bij Sint Annaland en de bijnaam van Bergen op Zoom 'Krabbengat' hebben dan ook alles met de meekrapcultuur te maken en niets met de (Noordzee)krab.
De laatste jaren is er een opleving in het kweken van meekrap. In Steenbergen (Noord-Brabant) is er een fabriek die de meekrap tegenwoordig verwerkt. Meer informatie en een filmpje vind je hier.
Op foto's uit de oude doos lijkt het altijd mooi weer te zijn, óf te sneeuwen, óf het is feest. In die tijd was geluk nog heel gewoon (volgens de foto's dan).
In de jaren waarin de strandfoto's van oma Martina zijn gemaakt heeft zij samen met opa Willem een jong gezin. Ze hebben het druk, ze werken hard en ze kunnen met twee inkomens redelijk rondkomen.
Doordat het spinnewiel er tussendoor kwam is de Ouma tas een weekje opgeschoven. Deze week en begin augustus de laatste delen.
De ouma tas is bijna af. Had ik al verteld dat 'ouma' een Afrikaans woord is voor 'oma'? Dat vind ik wel toepasselijk voor een tas van Afrikaanse omaatjes :-).
Het haakwerk is vrijwel gedaan. Nu komt de naaimachine van pas. Het eenvoudigste is om een rechte lap (2 x de hoogte van de tas + 1 cm naad) dubbel te naaien. Deze 'zak' naai je dan met de goede kant aan de zichtbare kant in de tas.
Oma Martina is in de jaren '30 badvrouw op het Badstrand in Domburg.
Dat heeft voordelen voor mijn vader en tante. Die mogen namelijk naar het Badstrand toe, zelfs zonder te betalen. In die tijd moet er namelijk toegangsgeld worden betaald om het Badstrand te bezoeken. Domburgers mogen er niet komen. De Domburgers gaan wel naar het strand, maar dan naar het 'Vierde Wester'. Dat strand is gratis.
In de jaren '30 is er op het Badstrand in Domburg al stromend, zoet water. Martina is hier met één van de kinderen van een badgast (zo heet dat, want je gaat niet 'zwemmen', maar 'baden') een emmer water aan het vullen.
Daardoor hoeven de badvrouwen niet van het Badhotel met emmers zoet water naar het strand te sjouwen. Andersom is het helaas wel een heleboel geploeter. Voor de medicinale baden in het Badhotel dragen de vrouwen emmers met zout water de duinen over.
Door de tussenkomst van het spinnewiel schuiven de twee laatste delen van de Ouma tas op. Volgende week deel 6.
Voor het spinnewiel naar Jeanet gaat (of eigenlijk: voor Jeanet het komt ophalen) kijk ik het eerst na. Er is niets zo frustrerend als leren spinnen op een wiel wat niet goed werkt. Omdat Louët een gerenomeerd merk is verwacht ik niet al te veel problemen, behalve misschien wat uitgedroogde leertjes. Dit wiel lijkt het meest op de S10.
Veel mensen laten de snaar die over het aandrijfwiel loopt daar steeds op zitten. Het is echter beter dit niet te doen. Een snaar die steeds onder spanning staat zal sneller slijten.
In dit berichtje zien jullie de foto waar mijn oma op staat. Naast haar in de strandstoel zit Kee Bos, er achter staat Chris Maas.
De foto is gemaakt in 1931 en niet in 1933. Dat weten we zeker, aangezien mijn vader en mijn tante een afdruk in hun bezit hebben waar dit jaartal op staat.
Deze foto is op dezelfde dag gemaakt, heel kort of na de foto die op het affiche staat. De badmannen dragen in die tijd meekraprode pakken op het strand.Over de kleur van de pakken van de mannen die direct naast Martina en Kee staan zijn de meningen een beetje verdeeld. De pakken lijken erg donker, terwijl de man met de pijp duidelijk een lichter pak aan heeft.
In 1931 worden er nog geen kleurenfoto's gemaakt. Foto's worden in zwart wit 'genomen' en daarna ingekleurd. De fotograaf van deze foto's is Wilhelm Tobien, een kunstschilder uit Keulen. Hij maakt rond deze periode veel foto's door heel Europe van mensen in streekdracht.
Een ander voorbeeld is deze foto:
De afgelopen weken hebben verschillende mensen gevraagd om PDF-bestandjes. Iedereen die het door haar opgevraagde bestandje niet heeft ontvangen heeft geen e-mail adres achter gelaten.
Ik kan jullie daarom de gevraagde PDF-jes niet mailen. Als je ze alsnog wil hebben, neem dan nog een keer contact met mij op. Dat kan via deze blog of via het e-mailadres wat hiernaast staat.
Verder met de ouma-tas:
Nu wordt het tijd om te bedenken of je een klep aan de tas wil hebben. Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden. Je kunt nog 8 grannies haken en de klep voeren, of 16 grannies haken en de klep met grannies voeren, of strepen haken, of...
Ik heb gekozen voor streepjes haken in vasten. Ik haak de klep rond, zodat die dubbel wordt. Haak hiervoor een v boven elke st van de grannies aan de achterkant van de tas. Haak daar achter een ketting van l met hetzelfde aantal steken. Sluit deze eerste toer met een hv in de eerste v.
Haak nu rond zonder te meerderen of te minderen. Voor deze strepen heb ik de reeks van Fibonacci aangehouden: 1 - 2 - 3 - 5 - 8 - 13 - 21 enz. Welk aantal toeren uit deze reeks je gebruikt maakt niet uit.
Schuif, als de klep groot genoeg is, versteviging in de klep. Haak daarna de klep dicht.
Ik heb aan de binnenkant van de klep en in de tas nog magneetjes genaaid, zodat de klep goed sluit.